Pn, 5 listopada 2012, 11:52 Niestety sezon przeziebieniowy znowu dał mi się we znaki i kilka dni przeleżałam w łóżku. Zapalenie gardła... Muszę teraz na siebie zdecydowanie bardziej uważać! Bo niestety nie moge leczyć się fervexem i grzanym piwem;) W ciąży każde przeziębienie to studiowanie ulotek leków,wypytywanie różnych lekarzy, czy na pewno można wziąć środek, na którym przecież napisano, że nie zaleca się stosowania kobietom w ciąży... A i tak kończy się na ciepłej kołdrze, mleku z miodem i czosnkiem (choć ten też nie jest zalecany w dużych ilościach; podobnie jak witamina C i rutyna...). Na szczęście udało mi się wszystko wypocić, wyleżeć. I mam już dość lekarzy na dzień doby wypisujących antybiotyk. Co się stało? Niedługo uwierzę w międzynarodowy spisek mający obniżyć naszemu społeczeństwu odporność;) Ale ad rem. Choć teraz ciężko pisać coś więcej o aktywności. W październiku przebiegłam tylko 108 km. Trochę pospinningowałam. Listopad zaczął się bardziej optymistycznie, choć już czuję, że godzina ćwiczeń to zupełne optimum. Ćwiczeń aerobowych, rzecz jasna. Mam takie poczucie, że ten okres odpoczynku naprawdę jest potrzebny. Że oczywiście formę chcę podtrzymywać, ale tylko na tyle, na ile będzie to związane z przyjemnością. Nic na siłę, nic na zapas. Wt, 6 listopada 2012, 10:46 Uczę się pokory. Uspakajam się. Sądzę, że nauczyłam się ze sobą rozmawiać i nieśmiało zauważam, że chyba teraz da się mnie lubić. Ja zaczęłam lubić siebie. Zawsze to krok do przodu. Kolejny krok w dorosłość. Dorosłość, która zawsze mnie przerażała. Wiązała się z odpowiedzialnością... także za każde wypowiedziane słowo. A język, niestety, mam cięty. Choleryczka ze mnie... Charakter można szlifować, ale chyba nie warto z nim walczyć. Każdy temperament, każda osobowość wiąże się z lepszymi i gorszymi stronami. Trzeba siebie polubić. Moja ciąża szybkimi krokami zmierza do półmetka. Minął 17-ty tydzień. Brzuch już ciężko ukryć, choć jeszcze dużo ubrań na mnie pasuje. Niestety nie omijają mnie przykrości, jak grypa żołądkowa, która męczyła najpierw Bartusia, potem Maćka, aż wreszcie uderzyła we mnie. Po dwóch dniach wymiotów nie wiedziałam, jak się nazywam. Na szczęście dzisiaj jest już dobrze, a oględziny Kacperka również wypadły pomyślnie (i załapałam się na dodatkowe USG - a to chyba najbardziej wyczekiwane momenty - chwile, gdy możesz zobaczyć swoje dziecko, jego ruchy, bicie serduszka. To szczególnie ważne teraz, gdy ruchy dziecka są jeszcze praktycznie niewyczuwalne, pojedyncze). Bardzo dobrze czuję się teraz fizycznie. Brzuch trochę przeszkadza, ale jest jeszcze na tyle niewielki, że ćwiczyć mogę. Przez pierwsze 10 dni listopada przebiegłam 60 km, 3 razy byłam na spinningu. Jazda na rowerku sprawia mi bardzo wiele frajdy, powoduje naprawdę pozytywne zmęczenie. Bieganie natomisat jest wolnością. Wybiegając na pola, czy do lasu nie patrzę na zegarek. Nie ma to teraz najmniejszgo znaczenia. Biegnąc odpoczywam, dotleniam się. Niestety, w ciągu tygodnia ćwiczę na siłownianej bieżni. Niestety, bo choć lubię bieżnię, to nie mogę oddać się przestrzeni, tak jak podczas biegania na świeżym powietrzu. Z góry też muszę zaplanować prędkość. A teraz nie mam na to ochoty. Chciałabym, żeby nogi same decydowały. Chwilami czuję ukłucie zazdrości, gdy widzę osoby biegające. I nie chodzi o osiąganie wyników na zawodach, ale możliwość "poniewierki" na treningu. Teraz nie mogę doprowadzić się do takiego zmęczenia. Mogę natomiast czytać, analizować i próbować przygotować się psychicznie na kolejny sezon biegowy. Może na jesieni będę już nieźle biegać. Zobaczymy. Ważne, że tego chcę, że czuję, że jeszcze wiele przede mną  Że jako spełniona mama mogę czerpać szczęście z bardzo wielu źródeł  Zawsze chciałam być mamą. To najpiękniesza rola na świecie. A mały człowieczek, który przytula się do Ciebie mówiąc "kocham cię najbardziej na świecie"... to nagroda cenniejsza niż wszystkie trofea. Śr, 21 listopada 2012, 10:40 Dzisiaj będzie jeszcze mniej o bieganiu niż ostatnio. Teraz więcej chadzam na spinning, na aerobik niż biegam. Ćwiczę praktycznie codziennie, około godziny. Na więcej nie mogę sobie pozwolić, bo jednak praca mnie męczy, Bartuś jest bardzo absorbujący. A regeneracja zajmuje coraz więcej czasu. Staram się sypiać conajmniej osiem godzin, ale gdybym mogła dobijamłabym do dziesięciu. Marzy mi się "pobyczenie w słońcu"... aj, te jesienne marzenia  Na szczęście już za miesiąc święta i dzień zacznie się wydłużać. I ja będę coraz bliżej końca. Bo choć ciąża to nie choroba, to jednak stanowi dość duży dyskomfort  Dzisiaj będzie o literaturze czerpiącej inspirację w bieganiu. O książkach, które... zawiodły mnie, a ich powtórna lektura nie poprawiła sprawy. O książkach, na temat których tyle superlatyw powiedziano... a ja, cholera! nie wiem czemu! Zacznę od tego, że od kiedy w wieku 3 i pół roku nauczyłam się czytać, czytam dużo. Czytam wszystko, co mi wpadnie w ręce. Bo czytam szybko. Bo bez czytania czegoś mi w życiu brakuje. Nie licząc okresu studiów, gdy na wydziale filozoficzno-historycznym zmuszana byłam połykać tony literatury naukowo-historycznej, czytam z dwóch powodów: dla rozrywki (rzeczy łatwe i lekkie), dla samorozwoju (trochę poważniejsze). W kategorii rozrywki gustuję w LLosie (toż "Szelmostwa" to mistrzostwo świata), Kunderze ("Nieznośną lekkość bytu" znam na wyrywki), klasykach rosyjskich, ale także w fantastyce (czekam na dalsze tomy "Gry o tron", na Godkindowe prawa magii. Uwielbiam "Achaję" i cieszę się z jej kontynuacji). Uwielbiam też wielu autorów bedących twórcami pojedynczych mistrzostw świata. Generalnie, niezależnie od okresu mojej egzystencji, czytam średnio 2 książki na tydzień. To chyba nałóg silniejszy od biegania. Na pewno pierwszy  Dzisiaj będzie o dwóch pozycjach. O TYCH dwóch pozycjach, które pretendują do książek wyjątkowych, magicznych. Myślałam, by do tego zestwaienia dodać Murakamiego, ale jednak sklasyfikuję go osobno. URODZENI BIEGACZE i JEDZ I BIEGAJ. Dzisiaj te pozycje objadę. trochę im się oberwie. A może nie im, tylko tym, którzy wystawili im recenzje. Recenzje po których spodziewałam się kunsztu literackiego, wielkich emocji, magii. A tymczasem... W URODZONYCH BIEGACZACH przez pierwsze 60 stron z hakiem masz ochotę rzucić książkę w ...kąt. Składnia słaba (może wina tłumaczenia, przyznaje, że nie czytałam w oryginale), treść ciężkawa, chaotyczna. Nie ma trzęsienia ziemi. Nic nie wskazuje na to, żeby autor miał się wzbić na wyżyny. A jednak... rozpoczyna się wyścig w Leadville i akcja wyraźnie przyspiesza. Już nie czekamy do końca, zaczynamy żyć historią opowiadaną przez autora. Przyrzekamy sobie conajmniej jeden start w biegu ultra... Mamy coraz większą chęć iść pobiegać. Pobiegać przez kilka godzin, doprowadzić się do metafizycznego stanu, który dany jest bohaterom książki. Niestety, choć druga część, jest znacznie ciekwasza, wiele jest dłużyzn, niepotrzebnych dygresji. Autor jest niekonsekwentny i mało subiektywny. Niepotrzebnie porusza niektóre tematy. Dzisiaj, trochę bawi/niesmaczy bezgraniczne uwielbienie dla Armstronga, dla jego kolarskiej czystości i wielkości. Książka broni się fragmentami genialnymi, gdy jedyne o czym myślisz, to spróbować swoich sił w jakimś nieludzko trudnym biegu. Niestetety książka jest tak AMERYKAŃSKA... Te infantylne cytaty... Szkoda. Po książce Jurka nie spodziewałam się tak wiele, może dlatego nie byłam, aż tak rozczarowana. Ta amerykańska biografia jest lekka, łatwa i przyjemna. Jurek stara się pokazać, że jest COOL, ale od początku czujemy na karku jego kompleksy. Widzimy jak zagłebia się w psychozę, jak nieudolnie próbuje bronionić swojej normalności. Dzieciństwo tego ultramaratończyka odbija się na jego późniejszym życiu. Nie potrafi nie udawadniać sobie czegoś. Bardziej chyba właśnie sobie niż innym, bo jednak jawi nam się jako postać skromna, przyjazna. Bohater balansuje na granicy szaleństwa: nakręcany wspólzawodnictwem przyznaje, że "współzawodnictwo jest w stanie przemienić nawet coś najbardziej banalne zadanie w coś ekscytujacego". Wygrywanie go nakręca. Ale porażki znosi dzielnie. Wie, że czasem trzeba przegrać. Przyznaje, że ultramaraton to szukanie krawędzi. Krawędzi ludzkich możliwości, krawędzi normalności. Muszę kończyć;) Pt, 30 listopada 2012, 15:49 I listopad za nami. Jestem praktycznie w połowie, dopiero w połowie;) najgorsze tygodnie czekają mnie w zimie, ale na szczęście małe stworzonko świat powinno powitać na wiosnę, gdy wszystko będzie łatwiejsze, jaśniejsze. Nie lubię zimy w mieście. Jaki był listopad o względem aktywności? Spinning - 9 razy Aerobik - 3 razy Bieganie - 104 km (także utrzymanie statusu quo z października) Wynik jak najbardziej prozdrowotny  Od wczoraj tylko trochę gorzej ze mną, ale liczę że to chwilowe... Dzięki możliwości spędzenia dnia w łóżku przeczytałam Trzy mądre małpy. I cóż... Zacznę od komentarza mojego męża, który, jak tylko wziął książkę do ręki i przekartkował, skwitował to jednym zdaniem "kolejny dziennikarz sili się na książkę, a nie jest w stanie nawet 200 stron napisać...". Nie będę ukrywać, że coś w tym jest, choć takiej literatury nam brakuje. W książce Grassa nie ma nic odkrywczego, ale jest tekst o tri. I jest współcześnie, polsko. Na pewno warto się zaznajomić.  

Pn, 1 października 2012, 08:05 W weekend byłam bardzo zapracowana. Trochę remontowo, trochę rowerowo-biegowo. Generalnie nie odpoczęłam... W sobotę 10 km człapania, właściwie marszo biegu (ponad godzinę...). W niedzielę 30 km na rowerze podczas Maratonu Warszawskiego i 12 km biegu (tym razem po 5,30  ). W kuchni nadal rządzi dynia, tym razem w wersji soczewicowo-dyniowej na ostro. MNIAM. Zaczął mi już brzucho wystawać. Na razie troszkę, wciąż wygląda jakbym przejedzona była, ale powoli robi się problem spodniowy  Cóż, będzie tylko gorzej  Stratuje 11-sty tydzień... Dzisiaj 3km biegu plus spinning. Nie powiem, żeby mi sie chciało, ale skoro już budzik zadzwonił... Cz, 4 października 2012, 12:34 Ostatnie dni pod znakiem aktywności innych niż bieganie. Zatem pojawił się basen, TBC (oj, jak przeokrutnie bolą mnie dziś pośladki... co tylko uświadomiło mi, jak dawno porządnie nie ćwiczyłam. Tylko to bieganie...). A biegać nie chce mi się i kropka. Taki kaprys  Z chęcią natomiast wybrałabym się na jesienne łażenie po górach. Marzą mi się buki... jesienne, buki. I ten zapach, który jest tylko o tej porze roku - sama nie wiem, czego to dokładnie jest mix, ale mi pachną mi grzyby, pajęczyny, podmokłe mchy, żołędzie i liście powoli rokładające się w ściółce... Pachnie "rześkość" jesiennych poranków, zamglonych, pokrytych rosą... Aj, nostalgia... Tymczasem jutro i pojutrze konferencja o bieganiu w PKOL-u. Po ostatniej wpadce (bo chyba tak należy nazwać to, co zaprezentowano ostatnio; nota bene z ta samą firmą, która i jutro będzie sponsorem) nie spodziewam się zbyt wiele, ale mam nadzieję, że zostanę miło zaskoczona. Tym razem jakby więcej merytorycznych treści, choć nie wiem jak w dwudziestominutowanych blokach zmieścić się z większością proponowanych tematów... No ale nie będę uprzedzać faktów. Może będzie sprawnie i treściwie. Wt, 23 października 2012, 07:51 Śr, 24 października 2012, 12:34 Jednak postanowiłam dziś napisać... kilka słów o bieganiu i aktywności w ciąży. Temat nie jest łatwy, choć każda biegająca mama, które urodziła zdrowe dziecko potwierdza, że aktywność pomogła jej raczej niż zaszkodziła w przetrwaniu ciąży. Powoli też kobieta z "brzuszkiem" przestaje budzić, aż takie zdumienie na siłowni, czy basenie. Nadal jednak narażona jest na wiele komentarzy - czy to skierowanych bezpośrednio, czy przewijających się gdzieś tam za plecami. I wciąż mama, która chce być aktywna, do końca nie wie, czy powinna i jak powinna ćwiczyć, żeby na pewno nie zaszkodzić dziecku. Problemem pierwszym jest to, czy w ogóle w ciąży ćwiczyć. Tu odpowiedź wszystkich specjalistów jest raczej zgodna - zdecydowanie tak, jeżeli ciąża przebiega prawidłowo. Ale co to znaczy prawidłowo i czy przyszła mama (często debiutująca w tej roli) jest w stanie ocenić, czy ciąża rzeczywiście jest "książkowa". Celowo piszę, że ta ocena zazwyczaj spada na mamę, bo jednak ginekologów, którzy świadomie i z pełną odpowiedzialnością pozwoliliby na bieganie w ciąży można policzyć na palcach jednej ręki. Owszem - mało intensywne ćwiczenia "tak" - nordic walking, joga, pływanie żabką. Ćwiczenia pozwalają dotlenić organizm, utrzymują go na jakimś poziomie sprawności, dostarczają endorfin. Ale z bieganiem jest problem... Dla dużej grupy ludzi, w tym także lekarzy, bieganie kojarzy się z dużymi intensywnościami, z dużym wysiłkiem. Tymczasem (na swoim przykładzie!) napiszę, że podczas biegania z prędkością 10,5-11 km/h utrzymuję tętno niższe niż podczas dość spokojnych zajęć na spinningu. Mój organizm po prostu jest przyzwyczajony do tego rodzaju ruchu, a obniżenie prędkości średnio o minutę na kilometr pozwala utrzymać intensywność na poziomie 60%. Czyli niską, w żaden sposób nie zagrażającą dziecku. Mięśnie są przyzwyczajone, głowa również odbiera to jako stan normalny. Na rowerze dość szybko osiągam pułap 135-140 bpm, pomimo że nie czuję żadnego zmęczenia, a intensywność odbieram jako niższą niż przy bieganiu... Wydaje mi się, że w przypadku ćwiczeń w ciąży rzeczywiście nie powinno się uogólniać, a jedynie zalecać aktywność na poziomie 60, max 70%. Jaka to będzie forma aktywności - tu już wybór musi należeć do kobiety, bo to ona odbiera sygnały od dzidziusia i od swojego ciała. Ja zupełnie inaczej podchodzę do tej kwestii w drugiej ciąży - podświadomie mam więcej obaw, na pewno nie chcę biegać "na siłę". Przez cały trzeci miesiąc przebiegłam kilkadziesiąt kilometrów - po prostu mój organizm źle się czuł z tą formą aktywności. Zupełnie inaczej jest teraz - w drugim trymestrze - gdy czuję, że bieganie znowu sprawia mi frajdę. Nie na darmo większość specjalistów zaleca odsunięcie na bok ćwiczeń w pierwszym trymestrze. Czy są ku temu naukowe podstawy? Jako główny powód podaje się, że 90% poronień ma miejsce w pierwszych 12 tygodniach. Nikt jednak nie wie, czy aktywność może mieć wpływ na takie przypadki, czy to rzeczywiście tylko reakcja obronna natury przed ciążami upośledzonymi. Są ginekolodzy, który wręcz starają się przekonać kobiety, że w zdrowej ciąży (znowu to określenie) nie ma przeciwskazań do aktywności, nawet w tym pierwszym okresie. Jednak w jodze nakazuje się przerwę na czas drugiego i trzeciego miesiąca. A że Chińczycy to mądrzy ludzie, to pewnie coś w tym jednak jest... Ze swojej strony dodam, że w pierwszych 4-5 tygodniach mojej aktualnej ciąży (nie pamiętam, jak to było w pierwszej, ale raczej cały pierwszy trymestr wspominam traumatycznie) miałam niesamowity wzrost formy. Nagle złapałam wiatr w żagle, ciągły po pofałdowanej trasie biegałam poniżej 4 min/km przy tętnie 140 bpm... aż nagle przyszedł taki dzień, że nie byłam w stanie pokonać 10 km w tempie 5,30. Po prostu odpłynęły ze mnie wszystkie siły. Na prawie 2 miesiące. Odebrałam to jako jasny komunikat organizmu, że czas przystopować, albo poszukać innej aktywności. Przesiadłam się na rower. Do pedałowania awersji nie miałam. Sądze, że przede wszystkim bieganie i ćwiczenia w ciąży powinny służyć mamie w utrzymaniu dobrego nastroju i formy, ale kategorycznie nie powinny stanowić sposobu na poprawę wydolności... bo to nie ten czas. Powinny pomóc w odpowiednim przybieraniu na wadze, ale nie mogą stać się sposobem odchudzania! Niestety dość często tak się dzieje, a nie tędy droga. Urodzenie dziecka z małą masą będzie dla przyszłej mamy większym problemem niż dodatkowe 2 kilogramy, których zrzucenie zajmie tydzień, czy dwa. Bo nigdy nie chudnie się tak szybko i skutecznie jak po urodzeniu dziecka. Wystarczy tylko karmić i chodzić na spacary. A gdy dodamy do tego bieganie... Większość (nie chciałabym skłamać, że wszystkie, ale możliwe że tak) ze znanych mi mam, pół roku po porodzie była szczuplejsza i lepiej wyglądała oraz czuła się z własnym ciałem niż przed ciążą. Niezależnie od tego, czy ćwiczyły w ciąży. Aż zaczęłam się w pewnym momencie zastanawiać, czy ja obracam się w jakieś szczególnej grupie osób? Ale nie, moje znajome wywodzą się naprawdę z różnych środkowisk, są w różnym wieku i prowadzą różny tryb życia. To nie tak, że wszystkie są biegaczkami, czy ćwiczą. Wszystkie jednak jako mamy wypiękniały. Może to po prostu dobre czasy dla młodych mam  Wracając do aktywności - nie wiem, jak w tej ciąży będzie ze mną, jak długo będę biegać. Na pewno postaram się kontynuować jogging do momentu, gdy będzie sprawiał mi przyjemność. Chciałabym ćwiczyć i być aktywna do końca, ale zobaczymy, jak to będzie. Teraz zaczyna się piętnasty tydzień, dobry czas na ćwiczenia. Brzuch już jest widoczny, dwa i pół kilo do przodu, ale to wciżąż nic w porównaniu do tego, co będzie za 3 miesiące... No i niestety zbliża się zima. A już w ten weekend czeka nas zmiana czasu i o 16.30 będzie ciemno...      

N, 2 września 2012, 07:43 Pn, 3 września 2012, 11:27 Jeżeli myślałam, że w sobotę miałam zjazd, to nie wiedziałam, co mnie czeka w niedzielę... Nie dałam rady szesnastki bez przerw... i średnie tempo 5,30 wyszło. Dziś już jednak lepsze samopoczucie, ale biegowo tylko rozbieganko, bo trzeba do pracy rano... co po 2,5 tygodniowym urlopie stanowi nielada wyzwanie... Ale na szczęście już w czwartek jedziemy do Krynicy; maraton chyba jednak odpuszczę. Śr, 5 września 2012, 07:06 Cz, 6 września 2012, 07:02 maratonu nie biegnę N, 9 września 2012, 17:59   N, 16 września 2012, 14:07      

Śr, 1 sierpnia 2012, 06:52 Cz, 2 sierpnia 2012, 13:16 czwartek, umierająca.... po koncercie Madonny do domu dotarłam przed piatą... rano ledwo zwlekłam się do pracy i ogólnie było ledwo... bieganie troszkę pomogło - 11,2 km w tempie tlenowym, cos ok. 4,55min/km W ramach rekonesansu internetu poczytałam kilka relacji różnych osób, fajnie że biega nas tyle. Niektórzy jednak nie grzeszą skromnością, albo uważają, że jak napiszą, że są najlepsi to będą najlepsi...  Na szczęście nie piję teraz do nikogo z tego forum  Pt, 3 sierpnia 2012, 11:46 piątek, 3 sierpnia 8 km, 3 x1' ...i się boję... jutro debiut w tri! na maxa nie wiem, czego się spodziewać... So, 4 sierpnia 2012, 15:10 Bosko! Zmieniam dyscyplinę  Za opisanie tri olimpijki węzmę się później  Największe zaskoczenie to rower - na 13 letnim crossowym złomie ciągnęłam przez 40km dwudziestu paru facetów!!!! Komentarze widzów bezcenne - "może byście dali tej pani zmianę?", "a pani wciąż ich prowadzi?", "panowie, wstydźcie się:". 1:14, także powyżej 30 km/kh, z 13 zatrzymaniami do zera (nawrotki; było 6 pętli). Pływanie - BRUTALNE, nie sądziłam, że tyle razy można się utopić...  Trzeba zacząć pływać! W każdym bądz razie - bez pianki połamane 35 minut. Daleko za najlepszymi. Dużo strat na zmianach. Bieg 40 min Łącznie 2:34 w tym upale... Pierwsza w K30  Pn, 6 sierpnia 2012, 08:57 Pn, 6 sierpnia 2012, 16:44 I złamany, skubaniec... Bez przemieszczenia, także zapytałam, czy mogę biegać... Pan doktor bardzo rozsądny - stwierdził, że jak nie będzie bolało to w sumie przeciwskazań nie ma... Najśmieszniejsze, że nikt mi nie wierzył, jak mówiłam, że na pewno złamany! Że by mni bardziej bolało, a przecież ja wiem, jak co boli... Śr, 8 sierpnia 2012, 07:31   Cz, 9 sierpnia 2012, 08:40 Bolesne 8,3 km... Nie powiem - nie jest to komfortowa sytuacja. Ból w kości do najprzyjemniejszych nie należy, nawet jak ma się masochistyczne skłonności  Potem jeszcze na "łyżwiarzu" 16 minut i 15 minut ABS, czyli kształtowanie brzucha... Z ręką w gipsie przebiegłam zimą półmaraton, to maratonu ze złamanym palcem u nogi nie dam rady??? So, 11 sierpnia 2012, 13:58 Wczorajszy spinning dawał się we znaki, choć palec jednak bardziej... No boli, skubaniec. Mimo to 20,5 km. W deszczu. Do urlopu 3 dni! Pn, 13 sierpnia 2012, 07:07 Jest gorzej, plalec znowu okropnie boli, niestety łikendowe wybiegania dają się we znaki (niedziela 16 km). Coraz mniej mam ochotę na start w Gdańsku, a już wiary w ukończenie nie mam w ogóle... Dzisiaj rano "nieinwazyjny" spinning. Mam dość... Cz, 16 sierpnia 2012, 07:40 WAKACJE!!!!!!!!!!:):) W Gdańsku nie wystartowałam, bo pomimo, że zwycięztwo było prawie pewne, to jednak rozsądek zwyciężył. Po co szprycować się przeciwbólami, żeby biegać maraton, a potem nie biegać, bo pewnie palec dałby się we znaki po takim obciążeniu. Zamiast tego 50 minut biegu z narastającą prędkością, 13km... Od 4,25 do 3,31 min/km przez ostatnie 2 km... NIOSŁO! Po fajnej bieżni Cetniewskiego COSu. A zaraz rowerujemy na hel. Pogoda piękna, nie za gorąco. Bartuś szczęśliwy  Wt, 21 sierpnia 2012, 05:58 W łikend dokonaliśmy czynu niemałego, przemieszczając się z Władysławowa pod Wielką Sowę i na gigantycznym zmęczeniu startując w III Biegu na Wielką Sowę. Ludwikowice to szczęśliwe dla mnie miejsce, tak było i tym razem. Pobiegłam całkiem nieźle, równo, traciłam tylko na zbiegach, bo jednak złamany palec trochę daje się we znaki, choć dokładnie tak jak przewidział lekarz, po 2 tygodniach od złamania nagle przestał boleć... Ale ad rem... Nieczęsto zdarza się wygrać z Kenijkami. Udało się!!! Po co pchają się do biegów górskich??? Po 500 złotych? Masakra...Miałam takie wrażenie, że dziewojka z Kenii nie została poinformowana, że będzie musiała biec pod górę... i po prostu nie wytrzymała. Bieg był w pełnym słońcu, przy trzydziestu stopniach (co już mnie w tym upalnym roku nie dziwi), także ładnie się opaliłam 🙂 Zauważam też, że jednak organizm adaptuje się nawet do takich skrajnych temperatur i na pewno teraz znoszę ciepło lepiej niż na początku sezonu. Niemniej pochłonęłam chyba 5 litrów płynów... A wczoraj rano basen, potem 13,5 km w tym 10 x 100m, po południu 8,2 km (połowa pod górę). 33 stopnie, patelnia i duszno. W nocy burza. 21 sierpnia: Rano półtoragodzinny trening na basenie... Rekord, jeżeli chodzi o przepłyniety dystans. Trener Mikołaj Luft. Śr, 22 sierpnia 2012, 17:58 biegowych 14 km, w tym dyszka na Jakuszycach dokładnie w 42 minuty. Wieczorem imprezka... Oj, ciężko było rano wstać... Rano 20,9 km w tempie spacerowym 5,09, pod reglami. Po półudniu 8,4 km na hutę i powrót. Sauna x 2, masaż. Cz, 23 sierpnia 2012, 17:28 23 sirpnia, czyli duża doza optymizmu. 17 km na Jakuszycach, w tym 4 x 2 km przy silnym wietrze. Kolejno 7,35 / 7,31 / 7,20 / 7,18. Gdyby nie towarzysze niedoli nie wiem, jak dałabym radę... Po południu 2,2 km rozgrzewki i pól godziny strechingu. Masaż błotny. Po południu w piątek była jeszcze mocno górska ósemka. Masaż sportowy. W sobotę 25 sierpnia 30km na Chojnik. Ostatnie kilometry biegliśmy po 4,20. Co te góry robią z ludźmi?? W niedzielę 15 km spokojnego wybiegania pod reglami. Tydzień: 154 KM !!! To dwa razy więcej niż zazwyczaj. A czuję się doskonale...    

Pn, 2 lipca 2012, 10:24 Po EURO. Hurrrraaaa!!!!!!!!! Choć wczorajszy finał oglądało się bardzo przyjemnie;) Pn, 2 lipca 2012, 13:07 1 lipca 6,5 km, tempo nieznane 2 lipca 10,3 km w 50 minut 3 lipca 11,7 km, 54 minuty (dynamiczny bieg zakończony 3 x 2' tempo 3,40) 4 lipca 10,8 km, 52 minuty spokojnego biegu Cz, 5 lipca 2012, 08:43 5 lipca - 8,4 km pod górkę plus 15' ćwiczeń siłowych (dynamicznych). Plus 6 km w pełnym skwarze. 6 lipca - 7,5 km (spokojny bieg zakończony 3 minutówkami). Jutro może uda się wystartować w półmaratonie. Pn, 9 lipca 2012, 09:21 7 lipca, Półmaraton Księżycowy 1,26,20. Miało być po 4,0 ale upał i "parność", a także niezbyt higieniczny dzień... zrobiły swoje. Poza tym nawet nie siliłam się na walkę z pierwszymi kobietami, byłam przekonana, że "dowiozę" szóste miejsce biegnąc po 4,15. Jakież było moje zdziwienie, gdy na 19 km zaczęła wyprzedzać mnie jakaś dziewczyna. Przyspieszyć na końcówce o ponad pół minuty na kilometrze - bezcenne;) i motywujące. W sumie wyszedł fajny trening, fajny pobyt w Rybniku. Powinno być więcej nocnych biegów - atmosfera nie do zastąpnienia. I nie chodzi tylko o pioruny szalejące dookoła;) Na razie moje plany kończą się na Krynicy (ale czy maraton, czy ultra to się jeszcze zobaczy). Z moją aktualną wytrzymałością (przy kompletnym braku szybkości) miło by się seteczkę przebiegło. A tymczasem kontynuuję erę planowanego chaosu. 8 lipca, 4,5km w "międzyczasie". 9 lipca, poranne 6,3 km (ale duszno! Po drodze jeszcze wzywanie karetki dla zasłabniętego w lesie). To nie są temperatury dla normalnych ludzi. Chyba trzeba dalej biegać w klimatyzowanej siłowni  bo na wstawanie o czwartej rano nie piszę się. A strasznie chce mi się biegać... Cz, 12 lipca 2012, 08:20   Pn, 16 lipca 2012, 07:43 13 lipca - TBC 14 lipca - miłe 16,5 km w bardzo przyjemnym tempie ok. 5,0 min/km. 15 lipca - BIEG MORSKIE OKO w Warszawie, 5 KM, trasa anglosaska (się porobiło! coraz więcej górskich biegów w Warszawie. Oczywiście tutaj przewyższenia były małe, ale bardzo przyjemne). Czas 18,17 (18,15). Nie chciało mi sie pociągnąć końcówki, bo przewagę miałam znaczną. Czuję się ciężka i cholernie wolna. Zobaczymy jak pójdzie atestowana piątka na biegu Powstania... Jedyne zdjęcie, jakie udało mi się znaleźć. A 16 lipca, bardzo-wczesno-poranne 9,2 km (45 minut). W pracy sajgon, także zmykam  Wt, 17 lipca 2012, 07:27 17 lipca, czyli energetycznie o poranku Jako, że ostatnio i tak nie mogę spać w nocy, a tym bardziej nad ranem to przerzucam się na poranne aktywności. Dziś całkiem mocne 5km plus najfajniejsze zajęcia, na jakich ostatnio byłam - BODY STABILITY. Nazwałabym to połączeniem jogi z gimnastyką, dużo elementów core stability. Mam nadzieję, że jutro poczuję mięśnie. W każdym razie płot płynął, choć wydawać by się mogło, że to takie mało dynmiczne. Chyba na stałę zagoszczą w moim kalendarzu, trzeba będzie tylko w każdy wtorek wstawać o 6 rano. Na razie Bartuś z tatą śpią długo, także nawet nie zauważają jak wychodzę  Bartuś jak nas woje dwa latka i 3 miesiące jest sprytny... i zaczyna wykazywać się fajnym poczuciem humoru. Na biegu Morskie Oko, nagle wydusił z siebie "jestem świnką"; "ale jak to Bartusiu, kim?"; "jestem świnką", "świnką?", na to Baruś zrobił wiieeelkie "CHRUM!" i kilka osób nieźle się uśmiało. Młody też śmiał się do rozpuku. Mieliśmy też wczoraj taką rozmowę: "mamusiu daj pieniążek"; "ależ Bartusiu, po co Ci pieniążek"; "chcę pieniążek do skarbonki, z Twojej torby"; "Bartusiu, ale żeby mieć pieniążki trzeba pracować, czy Ty pracujesz?"; po chwili namysłu z wilkim przekonaniem "Tak, jestem budowniczym domów. Wieelkiiiich!" Wyobraźnia też mu pracuje: "Mamo w szafie jest niedźwiedź", "Bartusiu to tatusia kurtka, choć zobacz", "Nie, nie, nie bojem się niedźwiedzia". Czasami również dostrzega: "Mamusiu, ale piękna!", "Co jeste piękne?", "Piękna malutka osa. Tak sobie lata. Piękna...". I miejmy nadzieję, że go szybko nie użądli, bo namnożyło się ich okropnie dużo. Jak raz ciachnie to już nie będzie tak piękna i malutka... Śr, 18 lipca 2012, 07:02 18 lipca, i wciąż rano Jeste lepiej. Lepiej rano, lepiej ogólnie  13,1 km w tempie narastającym, ostatnie 10 min poniżej 4 min/km 15 minut ćwiczeń siłowych: brzuchy w kliku wariantach, w tym z piłką lekarską, suwnica, przysiady z wyskokiem, etc. Cz, 19 lipca 2012, 07:14 Pt, 20 lipca 2012, 07:26 Jak by ktoś miał chwilę i chęć to zapraszam do lektury: Maraton Mazury 2012 A dzisiaj od rana, jak totalna blondynka... Wsiadam na rower, czuję się super, cóz - wieje cholerny wmordęwind, no ale nic, pedałuję. Wydaje mi się, że całkiem normalenie, ale prędkość na liczniku 18-19. Myślę sobie, że to ten wiatr spowalnia mnie o ok. 10km/h, ale czy to możliwe? Czy moja forma jednak drastycznie spadła? Na Żwirkach ledwo dochodzę do 24... i dopiero doznaję olśnienia, że licznik mam na mile przestawiony... Także była to najszybsza przejażdżka do pracy... Lunchowo trening - 51 minut, 12 km: 20' plus 10 x 2' (pierwsze po 3,45min/km, potem cztery po 3,38 i ostatnia 3,32min/km). Przerwa 1 minuta w tempie 4,36 min/km. Powoli szybkość wraca!!! No ale nie zapeszam. Pt, 20 lipca 2012, 12:12     So, 21 lipca 2012, 12:49 20.1 km N, 22 lipca 2012, 15:08 A w niedzielę 22 lipca 27,4 km... Po imprezie do świtu, po drinkach, o których nie chcę wiedzieć, co w nich, poza arbuzem i porzeczkami było  I nie wiem jakim cudem biegało mi się tak dobrze, chyba przez ten makaron o czwartej nad ranem... I egzystencjalne rozmowy... A teraz w planach higienicznych tydzień i Bieg Powstania na maksa. Do życiówki będzie daleko, ale mam nadzieję, że ten bieg mnie podbuduje i pokaże, że znowu wszystko na dobrej drodze! Przynajmniej do Krynicy... Chyba że się skuszę na pięćdziesiątkę w Alpach włoskich... No kuszą, kuszą mnie biegi nieuliczne   i ultra... Miało być po czterdziestce, ale nie doczekam... Jakoś tak ostatnio chciwie myślę tylko biegach niestandardowych... W końcu przyjemność jest najważniejsza. A przyjemność to egzystencjalny orgazm, kop energetyczny na gorsze dni, nie do przecenienia. Ulica tego nie daje... Chyba, że jest się zawodnikiem z tej najgórniejszej półki... Pn, 23 lipca 2012, 11:13 Poprzedni tydzień 98,6 km. WOW. JAk do tego dodać rower to naprawdę jest dobrze. Dzisaj - 23 lipca, bnp, 10,4 km Wt, 24 lipca 2012, 07:14 7,4 km bnp plus godzina ćwiczeń BODY BALANCE. Energetycznie o poranku... Najchętniej człowiek by dał nogę z pracy gdzieś nad wodę... Śr, 25 lipca 2012, 12:46 Bardzo porannie i bardzo ospale. Może lepiej było pospać godzinę dłużej...? 9,2 km w tempie 5,30 min/km. Nie mogłam się rozkręcić  PS. Mam nowiutkie SPDy, już się cieszę na ich testowanie  Tylko żebym przed BP nie poobijała się zanadto... Cz, 26 lipca 2012, 07:31 Miałam nie biegać rano, ale nie mogłam spać od czwartej... i stwierdziłam, że już raczej nie zasnę. 14,2 km, zakończone 3 x 2' (tempo 3,31 min/km - nie dam rady teraz tak piątki polecieć  ) 20 minut ćwiczeń siłowych Kilkanaście basenów w "łapkach" - oj, to pótora kilometra za tydzień będzie bolało... Cz, 26 lipca 2012, 11:32 Kwintesencja marketingu i legalnego wykorzystania wizerunku sportowca podlegajacego embargu olimpijskiemu;)      

Wt, 5 czerwca 2012, 07:17 Uspakajam tych, co się martwili- żyję;) Uspakajam konkurencję - wciąż nie jestem zdrowa;) Uspakajam upatrujących w moich ostatnich poczynaniach szaleństwa i głupoty- nic z tych rzeczy, po prostu odpuszczam ściganie się;) W końcu mamy EURO! I spok...ój jest ważny;) Zapraszam w czwartek na imprezę inauguracyjną strefę PUMA SOCIAL ZONE. Będę ja i gwiazdeczki. Wstęp wolny. Atrakcje gwarantowane. O tym, co i dlaczego w ostatnim czasie tak, a nie inaczej? Długo nie robiłam nic, bo zaufałam lekarzom i brałąm antybiotyk. Po 6 dniach, gdy nic się nie poprawiło, pani doktor postanowiła uraczyć mnie innym antybiotykiem. Żadnego wymazu z gardła, tak na czuja... Ja p* służbę zdrowia. Prywatną służbę zdrowia, bo o państwowej nie wspominam... Zatem już nie na antybiotyku, ale okropnie osłabiona pojechałam w Tatry. I było bardzo miło. Może potem napiszę o moich spacerach, refleksjach i takich tam... N, 10 czerwca 2012, 09:34 Śr, 27 czerwca 2012, 07:37 W ramach roztrenowania i cieszenia się z biegania wygrałam pierwszą edycję niezwykle urokliwego Maratonu Mazury. Trasa wiodła głównie leśnymi ścieżkami, właściwie nie było płaskich fragmentów. Pięknie! Od połówki tylko wyprzedzałam, a towarzyszył mi Bartek prowadzący Biegam bo Lubię w Wydminach. Czas 2,55 wybiegany równo i radośnie. To lubię. Tak lubię. I lubię maratony... Nie lubię asfaltu... Wyzwanie na to moje teraźniejsze bieganie to Spontaniczność. I powoli głowa przygotowuje się do ultra, choć wcześniej jeszcze jedno zadanie do zrealizowania... Pt, 29 czerwca 2012, 07:22 Wszystko wskazuje, że ten maraton to był naprawdę dobry pomysł. Od razu chce mi się biegać. Już dzień po maratonie czułam, że mnie roznosi. Wczoraj 90minut mocnego crossu. Jest lepiej, zdrowie, odpukać też lepiej, choć wciąż coś nie gra. Ale to już pikuś. Zapisałem się na maraton do Krynicy. Może uda się pobiec.        

Śr, 2 maja 2012, 08:35 Ciężko było wstac po kilku (5?) godzinach snu i kilku (5?) piwach, ale Bartek "i tak nie spał", zatem ja też nie miałam co marzyć o wylegiwaniu się. Zatem o siódmej rano godzinka jogi... BOLI!!! Po śniadaniu (z bólem brzucha...) 13,8 km (spokojny bieg POWYŻEJ 5,15 min/km i 5 przebieżek) BOLI!!! Po południu 8 km, tempo 5,0 min/km Godzina ćwiczeń sprawnościowych Masaż nóg Cz, 3 maja 2012, 13:28 plan nie został wykonanmy, bo... czasem trzeba odpuścić;) 13 km: w tym 3 x 2' plus 12 x 120m Pt, 4 maja 2012, 11:18 Wczoraj po południu tylko regenerecja: 3 x sauna, masaż, moczenie d* w basenie  4 maja, piątek Rano 13 km, tempo nieco poniżej 5 min/km 2 x 10 stacji ćwiczeń siłowych po południu 8,1km: 11 x 1' p30'' plus 2 przebieżki 150m moczenie w wodzie 105 km w 5 dni... jak się po tym uda w niedzielę dyszkę czmyknąć...??? So, 5 maja 2012, 13:27